Գործողություն երկրորդ / տասնվեցերորդ տեսարան
Հոգվարթսի գրադարան
Սկորպիուսը մտնում է գրադարան։ Նայում է կողքերով և տեսնում է Ալբուսին։ Աբլուսը նկատում է նրան։
Սկորպիուս— Բարև
Ալբուս— Սկորպիուս, ես չեմ կարող…
Սկորպիուս— Գիտեմ, Դու հիմա Գրիֆինդորում ես ու չես ցանկանում ինձ հանդիպել, բայց ես միևնույն է այստեղ եմ։ Խոսում եմ քեզ հետ։
Ալբուս— Բայց ես չեմ կարող խոսել, այնպես որ…
Սկորպիուս— Ստիպված կլինես։ Կարծում ես, թե կարող ես վերցնել և այնպիսի դեր տանել, ասես ոչինչ չի՞ պատահել։ Աշխարհը խելագարվել է, չե՞ս նկատել։
Ալբուս— Այո՛, նկատել եմ ես։ Ռոնը տարօրինակ է, Հերմիոնան ուսուցչուհի է։ Ամեն բան կարգին չէ, բայց…
Սկորպիուս— Իսկ Ռոուզը չկա…
Ալբուս— Տեղյակ եմ։ Լսիր, ես բացարձակ ոչինչ չեմ հասկանում, բայց դու այստեղ չպետք է լինես։
Սկորպիուս— Մեր արարքի պատճառով Ռոուզը անգամ լույս աշխարհ չի եկել։ Հիշու՞մ ես, Եռյակի Մրցամարտի ընթացքում Սուրբ Ծննդյան տոնախմբություն էր։ Այնտեղ բոլոր չեմպիոնները զուգընկերների հետ էին եկել։ Քո հայրը Փարվատի Փաթիլի հետ էր, Վիկտոր Քրամը…
Ալբուս— Հերմիոնեի հետ էր։ Ռոնը լարվեց և իրեն ապուշի պես պահեց։
Սկորպիուս— Ահա և ոչ։ Ռիտա Վրիտերը նրանց մասին գիրք է գրել և այդտեղ ամեն բան ուրիշ է։ Հերմիոնեն տոնախմբությանը Ռոնի հետ էր։
Ալբուս— Ի՞նչ։
Պոլլի Չեմպեն— Շշ-շշ։
Սկորպիուսը հայացքը թեքում է դեպի Պոլլին և ցածրացնում է ձայնը։
Սկորպիուս— Նյանք այդտեղ գնացել են որպես ընկերներ։ Ընկերական էլ պարել են։ Ամեն բան հիանալի էր, բայց հետո Ռոնը պարեց Պադմա Փաթիլի հետ և դա էլ ավելի հիանալի էր։ Նրանք սկսեցին ընկերություն անել։ Ապա ամուսնացան, իսկ Հերմիոնան վերածվեց…
Ալբուս— Հոգեկանի։
Սկորպիուս— Ենթադրվում էր, որ Հերմիոնեն տոնախմբությանը կներկայանա Քրամի հետ, իսկ գիտե՞ս ինչու չգնաց։ Որովհետև նա կասկածում էր, որ այն Դուրմսթրանգի 2 տարօրինակ տղաներին, որոնց հանդիպել էր առաջին առաջադրանքի սկզբին, ինչ-որ կերպ կապված են Սեդրիկի փայտիկի անհետանալու հետ։Նա կարծում էր, որ Վիկտորի հրամանով ձախողեցին Սեդրիկի առաջին առաջադրանքը։
Ալբուս— Լավ է։
Սկորպիուս— Բայց առանց Քրամի, Ռոնը այդպես էլ չէր խանդի, իսկ այդտեղ նրա խանդը ամեն բան որոշեց։ Այդ իսկ պատճառով էլ Ռոնն ու Հդրմիոնան մնացին շատ լավ ընկերներ, բայց չսիրահարվեցին, չամուսնացած և արդյունքում էլ չծնվեց Ռոուզը։
Ալբուսը արագորեն ընկալում է տեղեկությունը։
Ալբուս— Այսինքն, ահա, թե ինչու է հայրիկը այդպիսին դարձել… նա նույնպես փոխվեթ է, չէ՞։
Սկորպիուս— Ես համարյա թե վստահ եմ, որ քո հայրը չի փոխվել։ Կախարդական իրավապահների պաշտպանության վարչության պետ։ Ամուսնացած է Ջինիի հետ։ Երեք երեխաներ։
Ալբուս— Բա ինչու է այդպիսի…
Հետևի մուտքից նես է մտնում գրադարանավարը։
Սկորպիուս— Ալբուս, դու ինձ լսեցի՞ր։ Սա ավելի կարևոր է, քան դու ու հայրդ։ Պրոֆեսոր Կեշիֆրոուի կանոնը՝ ինքդ քեզ վնասելու և ժամանակի հունը փոխելու համար, պետք է ժամանակով հետ գնալ ամենաշատը 5 ժամով, իսկ մենք հետ ենք գնացել տարիներ։ Ամեն անհեթեթություն, ամեն փոփոխություն ստեղծում է ալիքներ։ Իսկ մեր մոտ այնպիսի ալիքներ են, որ… ավելի վատ չի էլ կարող լինել։ Մեր պատճառով Ռոուզը լույս աշխարհ չի էլ եկել։ Ռոո՛ւզ։
Գրադարանավար— Շշ-շշ։
Ալբուսը լարված մտածում է։
Ալբուս— Լավ, արի հետ վերադառնանք և ամեն բան ուղղենք։ Հետ կբերենք և՛ Սեդրիկին, և՛ Ռոուզին։
Սկորպիուս— Խելքահան։
Ալբուս— Ժամանակ շրջողը քո մոտ է, ճի՞շտ է։ Ոչ ոք չի՞ գտել։
Սկորպիուսը ժամանակ շրջողը հանում է իր գրպանից։
Սկորպիուս— Հա, բայց…
Ալբուսը խլում է այն Սկորպիուսի ձեռքից։
Սկորպիուս— Ո՛չ, պետք չէ՛։ Ալբուս, ինչ ես անում, դու չես հասկանում։ Ամեն բան կարող է էլ ավելի վատանալ։
Սկորպիուսը ձգվում է դեպի ժամանակ շրջողը, Ալբուսը հրում է նրան։ Նրանք անշնորհքաբար վազում են։
Ալբուս— Սկորպիուս, մենք պետք է ամեն բան ուղղենք՝ փրկենք Սեդրիկին, հետ բերենք Ռոուզին։ Մենք զգույշ կլինենք։ Ինչ էլ որ Կեֆիֆրոուն ասած չլինի, միևնույն է հավատա մեզ։ Այս անգամ պարտադիր ամեն բան կստացվի։
Սկորպիուս— Ոչ, չի ստացվի։ Տու՛ր Ալբուս։ Տու՛ր։
Ալբուս— Չեմ տա։ Գործը չափազանց կարևոր է։
Սկորպիուս— Այո, չափազանց կարևոր է՝ այն մեզ համար չէ։ Մեզ մոտ վատ է ստացվում, նենք ամեն բան կձախողենք։
Ալբուս— Ո՞վ ասաց, որ կձախողենք։
Սկորպիուս— Ես։ Որովհետև միայն դա է մեզ մոտ ստացվում։ Մեր ձեռքից ոչինչ չի գալիս։ Միայն անհաջողություններ։ Մենք անհաջողակներ ենք՝ ամբողջական և անդառնալի։ Դու դեռ չե՞ս հասկացել։
Ալբուսին վերջապես հաջողվում է գերազանցել, և նա Սկորպիուսին գետնին է տապալում։
Աբլուս— Մինչև քեզ հանդիպելը, ես անհաջողակ չեմ եղել։
Սկորպիուս— Ալբուս, չգիտեմ, թե ինչ ես հորդ ուզում ապացուցել, բայց այսպես չի կարելի…
Ալբուս— Ոչինչ էլ նրան չեմ ապացուցում։ Ես պետք է փրկեմ Սեդրիկին, որպեսզի փրկեմ Ռոուզին։ Եվ դա հնարավոր է, եթե չխանգարես ինձ։
Սկորպիուս— Ես եմ խանգարու՞մ։ Էհ, խեղճ Ալբուս Փոթեր։ Նա միայն կռվի։ Խղճուկ Ալբուս Փոթեր։ Ինչ հուզի՛չ է։
Ալբուս— Ի՞նչ ես խոսում։
Սկորպիուս (չդիմանալով)— Երանի իմ տե՛ղում լինեիր։ Մարդիկ նայում են քեզ, որովհետև դու հայտնի Հարրի Փոթերի՝ կախարդական աշխարհի փրկչի որդին ես, իսկ ինձ, որովհետև կասկածում են, բր իմ հայրը Վոլդեմորտն է։ Վոլդեմո՛րտը։
Ալբուս— Անգամ չմտածես…
Սկորպիուս— Դու կոնե նեկ վայրկյանով կարո՞ղ ես պատկերացնել, թե ես ինչ եմ զգում։ Չե՞ս մտածել։ Չէ։ Որովհետև քեզնից բացի ուրիշ ոչ ոքի չես տեսնում։ Միայն մտքերը հայրիկի հետ քո հիմար վեճի մասին։ Նա միշտ կլինի Հարրի Փոթերը, իսկ դու նրա որդին։ Դա շատ բարդ է, դասընկերն էլ շաքար չեն, բայց կան ավելի վատ բաներ։ Հասկանալի՞ է։
Վայրկյանական լռություն
Սկորպիուս— Ես ունեցել եմ այնպիսի պահ, երբ հույսով էի լցված, հասկացա, որ ժամանակը փոխվել է ու մտածեցի՝ «-Տեսնես մայրիկը չի՞ հիվանդացել, չի՞ մահացել», բայց ոչ, պարզվեց, որ մահացել է, իսկ ես դեռ առաջվա պետ Վոլդեմորտի որդին եմ, առանց մոր, ու ցավում եմ այն մարդուն, ում հաճար մյուսները մեկ են։ Մի խոսքով, ներիր, եթե կյանքդ փչացրել եմ, բայց իմը երբեք էլ քո մոտ չի ստացվի, որովհետև արդեն իսկ կործանված է։ Դու պարզապես չես դարձրել այն ավելի լավը, որովհետև դու սարսափելի, հրեշավոր ընկեր ես։
Ալբուսը փորձում է ընկալել։ Հասկանում է, թե ինչ է արել ընկերոջ հետ։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլ— Ալբու՞ս։ Ալբուս Փոթեր, Սկորպիուս Մալֆոյ, դուք այստեղ միասի՞ն եք։ Ձեր իսկ լավի համար, խոէհուրդ եմ տալիս շտապ վերջացնել սա։
Ալբուսը նայում է Սկորպիուսին և պայուսակից հանում է թիկնոցը։
Ալբուս— Արա՛գ։ Թաքնվո՛ւմ ենք։
Սկորպիուս— Ի՞նչ։
Ալբուս— Սկորպիուս, ինձ նայիր։
Սկորպիուս— Թափանցիկ թիկնո՞ց։ Սա Ջեյմսինն է, ճի՞շտ է:
Ալբուս— Եթե նա մեզ գտնի, հաշվիր՝ մեզ ընդմիշտ բաժանել են։ Խնդրում եմ։ Առաջ ես դա ինձ չէր հասել։ Շա՛տ եմ խնդրում քեզ։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլ (փորձելով նրանց թաքնվելու ժամանակ տալ)- Ես համարյա թե ներսում եմ։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլը մտնում է գրադարան, նրա ձեռքին Օրինազանցների Քարտեզն է։ Տղաները թաքնվում են թիկնոցի տակ։ Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլը բարկաց կողքերն է նայում։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլ— Որտեղ են է նրանք… սկզբից էլ չէի ուզում սրանից օգտվել, հիմա էլ սխալվում է։
Նա մտածում է, ապա նայում է քարտեզին՝ հասկանում է, թե տղաները որտեղ պետք է լինեն և զննում է։
Իրերը շարժվում են, երբ տղաները դանդաղ փորձում են շարժվել։ Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլը հասկանում է, թե նրանք որ ուղղությամբ են գնում և փակում է ճանապարհը, տղաներն էլ իրենց հերթին շրջանցում են նրան։
Վերջապես ընկած գրքի շնորհիվ, նա հասկանում է, թե ինչ է կատարվում։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլ— Հորդ թիկնոցի տակ։
Նա կրկին նայում է քարտեզին, հետո տղաներին։ Մտածում է։ Հետո հազիվ թե նկատելի ժպտում է։
Պրոֆեսոր ՄաքԳոնագոլ— Դե, եթե ես ձեզ չեմ տեսել, նշանակում է՝ չեմ տեսել։
Նա գնում է։ Տղաները հանում են թիկնոցը և որոշ ժամանակ նստում են լռության մեջ։
Ալբուս— Այո, ես սա Ջեյմսից եմ գողացել։ Նրանից գողանալը շատ հեշտ է։ Նրա սուդոուկի կոդը իր առաջին ավելի ստանալու օրն է։ Եվ թիկնոցով ավելի հեշտ է փրկվելելը… եթե ծաղրում են։
Սկորպիուսը գլխով է անում։
Ալբուս— Ես սարսափելի ցավում եմ… քո մոր համար։ Մենք նրա մասիմ քիչ ենք խոսում… բայց դու, հուսամ գիտես… ես անբացատրելի ցավում եմ… որ այդ ստորությունը նրա հետ է պատահել… քեզ հետ։
Սկորպիուս— Շնորհակալ եմ։
Ալբուս— Հայրիկն ասաց, որ դու… սև ամպ ես իմ շուրջ։ Նա այդպես որոշեց, իսկ ես հասկացա, որ պետք է քեզնից հեռու մնամ, թե չէ հայրիկն ասաց, որ նա…
Սկորպիուս— Նա կարծում է, որ այդ բամբասանքները լիովին բամբասանք չեն, և ես Վոլդեմորտի որտի՞ն եմ։
Ալբուս (գլխով է անում)— Դեռ փորձում են հասկանալ։
Սկորպիուս— Հիանալի է։ Թող հասկանան։ Երբեմն… երբեմն ես մտածում եմ՝ հնարավոր է նրանք ճի՞շտ են։
Ալբուս— Ոչ, ճիշտ չեն։ Ու ես քեզ կասեմ, թե ինչու։ Ես չեմ պատկերացնում, որ Վոլդեմորդը կարող է ունենալ բարի որդի, իսկ դու բարի ես, Սկորպիուս։ Մինչ ոսկորներդ։ Ես ավելի քան վստահ եմ, որ Վոլդեմորտից… Վոլդեմորտից այսպիսի երեխա չէր կարող ծնվել։
Կարճ դադար։
Սկորպիուս— Դա հաճելի է… հաճելի է լսել։
Ալբուս— Ես պետք է ավելի շուտ ասեի դա։ Եվ դու ինձ չես էլ խանգարում… այլ… հակառակը, քեզ հետ ես ավելի ուժեղ եմ… իսկ երբ հայրիկը մեզ բաժանեց, առանց քեզ…
Սկորպիուս— Առանց քեզ նույնպես ինձ մոտ այդքան էլ քաղցր չէր։
Ալբուս— Ես գիտեմ, որ միշտ էլ մնալու եմ Հարրի Փոթերի որդին… և դրա հետ մի կերպ կհամակերպվեմ… բայց քո կյանքի համեմատ իմը այդքան էլ վատը չէ, և մեր բախտը դրա հարցում բերել է, որ…
Սկորպիուս (ընդհատում է)— Ալբուս, ճիմտ է, դու շատ գեղեցիկ ես ներողություն խնդրում, բայց դու դեռ խոսում ես ավելի շատ քո մասին, քան իմ, և կարծում եմ՝ ավելի լավ է ժամանակին կանգ առնել։
Ալբուսը ժպտում է և պարզում է ձեռքը։
Ալբուս— Ընկերնե՞ր։
Սկորպիուս— Ընդմիշտ։
Սկորպիուսն ի պատասխան պարզում է ձեռքը, Ալբուսը ձգում է նրան դեպի իրեն և գրկում է։
Սկորպիուս— Դու արդեն երկրորդ անգամ ես այսպես անում։
Նրանք հեռվանում են իրարից և ժպտում են։
Ալբուս— Բայց ես ուրախ եմ, որ մենք վիճեցինք։ Ինձ մոտ հիանալի միտք ծագեց։
Սկորպիուս— Ինչի՞ հետ կապված։
Ալբուս— Երկրորդ առաջադրանքի ու նվաստացման։
Սկորպիուս— Դու ուզում ես ժամանակով հետ վերադառնա՞լ։ Մենք մի բանի մասին էինք խոսո՞ւմ։
Ալբուս— Դու ճիշտ ես։ Մենք անհաջողակներ ենք։ Մենք կարողանում ենք միայն պարտվել և պետք է օգտագործենք մեր այդ հնարավորությունը։ Մեր ուժերը։ Անհաջողակներին սովորեցնում են լինել անհաջողակ։ Կա միայն մեկ տարբերակ, որը մեզ ամենըց հայտնին է՝ նվաստացումը։ Մենք պետք է նվաստացնենք Սեդրիկին։ Այնպես որ երկրորդ առաջադրանքին դրանոա կզբաղվենք։
Սկորպիուսը մտածում է։ Երկար։ Ապա ժպտում է։
Սկորպիուս— Ճիշտ է։ Հիանալի պլան է։
Ալբուս— Համաձայն եմ։
Սկորպիուս— Այո, տպավորիչ է։ Նվաստացնել Սեդրիկին, որպեսզի նա փրկվի։ Խելացի է։ Իսկ Ռոու՞զը։
Ալբուս— Իսկ դա անակնկալ է։ Ես առանց քեզ էլ կարող էի այն իրագործել, բայց ուզում եմ, որ դու այդտեղ լինես։ Ես ուզում եմ, որ մենք ամեն բան միասին անենք։ Ամեն ինչ ուղղենք միասին։ Դե ինչ… դու ինձ հե՞տ ես։
Սկորպիուս— Բայց… սպասիր… երկրորդ առաջադրանքը գետում չի անցկացվո՞ւմ։ Քեզ արգելված չէ՞ լքել շինությունը։
Ալբուսը խորամանկ ժպտում է։
Ալբուս— Արգելված է։ Այդ իսկ պատճառով… գնանք աղջիկների զուգարան՝ երկրորդ հարկ։
Էվելինա Հակոբյան 